Is overbevissing voldoende te reguleren met vangstquota of zijn andere maatregelen gewenst?
Marieke de Vrij: “Dieren –in dit geval vissen- hebben een eigen bioritmesysteem. Het is van belang dieper in te voelen wat een goed moment is om te vissen. Je haalt het bioritmesysteem van een vis onderuit als je te frequent vist, te lang de visnetten over de bodem laat slepen of te langdurig met stroompulseringen werkt. Het gevolg hiervan is dat de vissen minder levenslustig zijn. Ze gaan zich levenlozer gedragen en raken sneller opgeschrikt en in stress.
Het is ontzettend belangrijk na het vissen tijd in te ruimen voor het tot rust laten komen van de populatie, de vissen hersteltijd te geven. Wie de vissen hun eigen bioritme niet meer gunt mag niet verwachten dat er op korte termijn weer een grote vangst binnen te halen is. Als vissen voortdurend op stang gejaagd worden zijn er geen natuurlijke visbewegingen meer die vitaliserend doorwerken op de vissoort. Dus het advies dat ik hierbij afgeef is: vis in korte tijdsmomenten en laat de vis daarna met rust voor herstel. Het opnieuw vitaliteit activeren in de vissoort vraagt tijd, maar de vangst zal daarna beter zijn. Het voortdurend opschrikken van de vis nodigt uit tot zich levenlozer en minder vitaal te gaan gedragen. Je krijgt daardoor steeds maar een kleine visvangst en een bijvangst waar je niet op zit te wachten.
Een ander advies is de visnetten aan te passen. Grotere mazen geven kleinere vissen de gelegenheid om door te zwemmen in plaats van aan boord gehesen te worden en vervolgens weer – vaak beschadigd – in zee terug geworpen te worden. Het sterftepercentage van die vissen is vaak erg hoog. Binnenkort wordt het verplicht om kleinere vissen en bijvangst aan wal te brengen. Dit is niet in het belang van de vissen en ook niet in het belang van de vissers. Netten met grotere mazen kunnen dit voorkomen.
Ten slotte dient het aanbeveling om niet bij volle maan te vissen. De uitwerking van volle maan en aanwassende maan is heel belangrijk op het dierlijk leven in de zeeën. Wanneer de maan volledig in de vollemaanstand staat wordt het dierenleven in het water beïnvloed en buitengewoon aangesproken op het eigen herinneringsysteem van de diersoort. En dan bedoel ik het activeren van het oorspronkelijke belevingsveld van de diersoort. Het bij volle maan opschrikken van dieren die in zee leven overprikkelt hun herinneringsveld van hun specifieke oorspronkelijke gesteldheid en ondermijnt ze als diersoort. Wanneer de diersoorten onderwater gesteund worden hun eigen zijn dieper te ervaren, kunnen zij daarmee ook krachtiger voor de toekomst behoed blijven.”